1.3 Er zit hoop in valse verwachtingen
Soms lagen geilheid en spirituele verbondenheid heel dicht bij elkaar.
Vervolg van 1.2 Hustle life: lekker tot in de middag uitslapen en mijn bed niet opmaken
Het kost me normaal gesproken exact vier biertjes en twee shots tequila om in een heerlijke alcoholroes te komen. Maar vanavond had ik maar anderhalf biertje en een glas water nodig. En iedereen om me heen leek ook zo blij voor me op dit Tivoli-feestje op donderdagnacht. Iedereen was vanavond zo zichzelf. Door mij.
Mijn huisgenoot Mike. Mijn vroegere beste vriend Kurt. Zijn huisgenoot Dean. Sjoerd. De meisjes achter de bar. De uitsmijter bij de deur. De gast met dreadlocks bij de garderobe. Zelfs m’n ex Yara. Iedereen.
‘Goed gedaan pik’, zei Mike bij de bar bijvoorbeeld toen hij me trakteerde op gin. ‘You know how to get things done.’
‘Je bent zo mijn voorbeeld Charlie! Jij een serieuze baan. Wauw. Ik ben dronken van blijdschap vanavond. Voor jou!’, zei Dean naast me bij de toiletpotten met een blij hoofd.
Zelfs de uitsmijter was blij voor me toen ik het tegen hem zei. Hij antwoordde met een glimlach en kneep me toen in mijn tepel. Geen idee waarom eigenlijk.
Kurt gaf me een hand als antwoord en zei toen: ‘zolang je het oud&nieuw psychokiller-feest niet laat versloffen gast.’
‘Tuurlijk niet!’
Sjoerd sprak me aan toen ik het rookhol uit kwam gelopen. We gingen in de buurt van de bar staan. Hij droeg een zwart overhemd dat hij al jaren had.
‘Zo Charlie. Een serieuze baan na je studie. Doe je goed man. Echt.’
‘Nu jij nog.’
‘Nu ik nog. Ach. Weet je. Het komt allemaal wel.’
‘Hoe gaat het op stage?’
‘Ça va. Ça va. Het is geen verkeerde plek weet je. Het is geen verkeerde plek’, zei hij.
‘Ligt het aan mij of lijken de meiden steeds jonger te worden hier?’, vroeg ik me af terwijl ik naar te kleine kontjes en te jonge gezichten staarde.
‘God bless útrègt en het overschot aan dames hier. Al die hertjes. Al die maagdelijke preutse dames. Al die verdomde geile slettenbakken op de dansvloer die dromen van een vent zoals ik.’
Sjoerd drukte zijn glas bier in mijn handen, spanden zijn borstspieren en armspieren aan als een Hulk en schreeuwde toen: ‘ALS IK!’ De aders bij zijn keel en nek leken wel te knappen, zo zichtbaar waren ze door het geluid uit zijn strot.
‘Proost op dat dan maar’, zei ik, nadat Sjoerd met een rood aangelopen hoofd zijn glas terugpakte. Het leek wel alsof heel de Tivoli naar ons keek en het deed ons beiden niets.
‘Ze kijkt naar je’, zei Sjoerd toen.
‘Ik weet het.’ Ik zag haar ogen al op me branden een paar uur geleden bij de garderobe. Yara. Mijn ex. We waren intens samen. We konden niet met en niet zonder elkaar. Onze relatie was niet gezond. Het was beter zo zonder elkaar. Nul contact.
Zie de verhalenreeks 'Charlie
Toch dacht ik nog elke avond aan haar voor ik ging slapen. Weliswaar met een hand om mijn lul.
Soms lagen geilheid en spirituele verbondenheid heel dicht bij elkaar.
‘Ik negeer haar al maanden’, zei ik.
‘Waarom’, zei Sjoerd, ‘ze wilt je nog steeds. Je kan haar neuken. Als je wil.’
‘Maar toch. Ik was het die de stekker eruit trok hè? Ik. Ik. Ik. Ik ben niet zo’n lul die valse verwachtingen creëert bij vrouwen. Dat is toch alsof je iemand neersteekt, oplapt, weer neersteekt, reanimeert en dan nogmaals doodmaakt. Je weet wel. Mes. Steek. Pijn. Denk niet wit. Denk niet zwart. Denk niet zwart wit. Nou dat.’
‘Je kan toch ook vrienden met voordelen zijn?’
‘Niet met je ex. Onmogelijk. Dat is een gekke illusie. Toch mis ik haar. Oprecht. Ik mis haar Sjoerd.’ Ik sloeg Sjoerd op zijn borstkas.
Sjoerd spande zijn spieren weer aan en schreeuwde door de Tivoli: ‘LIEFDE DOET PIJN! PIJN!’
Yara keek weer. Ditmaal langer. Ik stak een vinger op als begroeting. Ze beantwoordde die niet. Misschien omdat het ook de vinger was waar ik haar mee vingerde? Had ze zo’n zieke geest dat ze die connectie legde? Of was ik nu de zieke geest die dit dacht? Of was het de gin? Vragen. Vragen. Vragen.
‘Je moet met Kurt praten’, zei Sjoerd toen. ‘Sinds hij spiritueel ontwaakt is heeft hij een vrij duidelijke mening over liefde en missen en loslaten en bij elkaar komen.’
‘Ik neem Kurt al een tijdje niet meer serieus’, zei ik.
‘Wat is er toch gebeurd tussen jullie twee’, zei Sjoerd schuddend met zijn hoofd.
‘Leven’, zei ik dromerig.
‘LEVEN!’, schreeuwde Sjoerd.
‘Ik voel een magneet in me. Die wil naar haar toe. Of is het de alcohol?’
‘Ben je geil?’
‘Niet eens.’
‘Negeer het dan. Praat met Kurt.’
‘Ik voel me gewoon zo goed vanavond. Ik voel energie. Ik ben niet gewoon geil. Ik heb gewoon zin om te leven. Om te zuipen. Om te neuken. Niet met gewoon zomaar iemand. Maar met een bekend lichaam. Sjoerd. Houd me tegen. Laat het me niet doen. Ik heb geen zin in de puinhopen die hierdoor gaan ontstaan. Houd me alsjeblieft tegen!’
‘Betrek me niet bij je innerlijk gevecht met je demonen vriend.’ Sjoerd spande weer zijn spieren aan. ‘DEMONEN!’
‘Waarom schreeuw je eigenlijk altijd met alcohol op?’
‘Ik moet gewoon mijn energie kwijt. Wat dan? Heb je last van me?’
‘Nee hoor.’
‘MOOI!’
Volgende week zondag het vervolg. Ik app of e-mail je graag de link, zodat je het niet vergeet.
🚬Je leest een verhaal uit de reeks Charlie op kantoor. Begin bij verhaal 1.1 De enige manier...
📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten. Die kan je prima lezen zonder voorkennis van de andere blogverhalen.
📷 Foto via @mycamshoots
Bezoek mijn store voor > boeken en merchandise
